MEI '68
De sfeer van de jaren 60
Mei ’68 betekende in Parijs een maand lang massale betogingen, spontane stakingen, brandende barricades en hevige straatgevechten. De protesten breidden zich uit over heel Frankrijk en zouden uitmonden in een algemene staking die het land bijna op de knieën kreeg. De regering schreef nieuwe verkiezingen uit: die zouden uiteindelijk leiden tot een klinkende overwinning van de conservatieve president Charles de Gaulle. Maar er was wel iets veranderd in de maatschappelijke verhoudingen.
En niet alleen in Frankrijk: mei ’68 werd het symbool voor de wereldwijde opstand van jongeren in Westerse landen tegen de oude vastgeroeste gezagsinstanties. Die nam de meest diverse vormen aan. Er kwam een aparte jongerencultuur, met een eigen haardracht, eigen muziek, en een eigen kledingstijl. Er was de seksuele revolutie met de roep om vrije liefde, het recht om naakt te zijn, en de opkomst van nieuwe woonvormen zoals de commune. Er was het feministische protest met de Dolle Mina’s, die vrije anticonceptie en het recht op abortus opeisten. Er was het protest tegen het imperialisme zoals de oorlog in Vietnam. En in ons land was er de strijd om Leuven Vlaams: de splitsing van de Leuvense Universiteit en de verwijdering van Franstalige studenten en professoren.
(Klik op de foto's voor meer informatie)